Yine deli gibi yazıyor ellerim sana son mektubuna bi karşılık olsun
Uykusu kaçan özlem dolu yıllar güvercin olup omzuma konsun
Küskünüm o sedef kokunu düşünüp üstüme gelen her bir halüsinasyona
Ve de sahibi senken sanatıma küfredip arkama geçip ağlayamayana
Hadi yine kaldır kandır eskisi gibi gidelim uzaklara dönmek
Sözünü sil aklımdan kalalım sigara dumanı bitene kadar ne olursun
Işıklar İstanbul caddelerinde bana seni soruyor , yok diyorum
O gitti geri gelmez gelmeyecek inan ki meleğim soluk alamıyorum
Kırık olsada fark etmez penceremin buğulu camlarına seni yazdım
İnan İstanbul sana beni düşman eden o kadına bi şarkı yazmalıyım
Anlamasada boşver bu şarkılar benim için onu bana getiren
Yağmurlar kadar ıslak ve de yıldız gibi gökyüzünde masum bir fotoğraf
Rafların tam ortasında mutluluk içeren bi tablo görüyor gözlerim
İnan ki kırıp atmak gelir içimden ama bunu yapamaz ki ellerim
Bu bataklık boğuyo gözlerimi sevdiğin o okyanus rengini
Bu günde dünden bi farkı yok çaktım kibriti sildim geçmişi . .
Buralar güzel biraz da bahset oralardan
Kader yazmış kim okuyup gidiyor buralardan (yaz oralardan)
Hayatım hep aynı birazda anlat yaşamaktan
Bu beden gözyaşına mahkum olsada birazda gülsün kaçamaktan
POLEMİCK
Önce bi kendine gelsen seni kendine getireni sevsen
Dünyada bi sen küçük olabilir ama karıncalar diyarından evsem
Sen isen beni ezseeen
Belkide sınıfımı geçemedim olmadı bu sefer kalemime küsdüm
Ve de her bir adım bir depar gibiydi koştum ve de düştüm
Yanlış yazsam karaladım kimi hakkını istedi yaraladım
Bu yolda saçımıda döktüğüm olduda zamanı zarf gibi paraladım
Yaşamak bir yandan ölmek bir yandan
Umutlarım tren çıkıyor raydan
Zaman neden hep bana düşman
Olmadı baştan denir hayatta
Kanayan dizlerim şahit hatta
Ölenin yası bile sürüyor hafta
Hatta yanında neyi varsa
Buralar güzel biraz da bahset oralardan
Kader yazmış kim okuyup gidiyor buralardan (yaz oralardan)
Hayatım hep aynı birazda anlat yaşamaktan
Bu beden gözyaşına mahkum olsada birazda gülsün kaçamaktan