Το πιο σκληρό παιχνίδι σου
απ’ όσα μου `χεις παίξει
είναι που βρίσκεις δάκρυα
για τ’ άγια και τα πάτρια,
για μένα ούτε λέξη.
Τους μύθους μου τους κυνηγάς,
τους ντύνεις με κουρέλια,
με ανασταίνεις, με πουλάς
και με πενθείς με γέλια.
Εδώ δεν είναι θάνατος
εδώ δεν είναι μύθος,
είν’ η αλήθεια της φωτιάς,
τα λόγια της παρηγοριάς,
του ταξιδιού το ήθος.
Τους μύθους μου τους κυνηγάς,
τους ντύνεις με κουρέλια,
με ανασταίνεις, με πουλάς
και με πενθείς με γέλια.
Και θαύμασα τη δύναμη
που έχει η ματιά σου,
να βλέπεις το αίμα του καιρού
μες στις ανταύγειες του κρασιού,
νυχτώνει, ξεκουράσου.
Τους μύθους μου τους κυνηγάς,
τους ντύνεις με κουρέλια,
με ανασταίνεις, με πουλάς
και με πενθείς με γέλια.