Καλημερά, καλημερά,
και πάντα καλημέρα,
να τον καλημερίσουμε
αυτόν τον νιον αφέντη.
Αφέντη μου πεντάφεντε,
πέντε φορές αφέντη,
πέντε βαστούν το μαύρο σου
κι οχτώ το σαλιβάρι
και δέκα σε παρακαλούν
αφέντη καβαλάρη.
Εδώ σε τούτες τις αυλές
τις μαρμαροστρωμένες
κοιμάται κύμα το φλουρί
και κύμα το λογάρι
και στον αφρό του λογαριού
κοιμάται νιος αφέντης.
Τονέ ξυπνήσω με νερό
φοβούμαι μην κρυώσει
τονέ ξυπνήσω με κρασί
φοβούμαι μην μεθύσει.
Εσένα πρέπει αφέντη μου
στα πεύκα να κοιμάσαι,
με βελούδινο πάπλωμα
να μην κρυολογάσαι.
Και πάλι πρέπει ξαναπρέπει
σου καρέκλα καρυδένια,
για ν΄ακουμπάς τη μέση σου
τη μαργαριταρένια
και πάλι πρέπει, ξαναπρέπει σου
στις λίρες να καθίζεις,
με το ‘να χέρι να μετράς
με τ’ άλλο να δανείζεις
Δώστε μας τον κόκορα
δώστε μας και την κότα,
δώστε μας και δυο τρεις κλωτσιές
να φύγομ’ απ΄την πόρτα.