Όλοι γεννιούνται μ’ ένα αστέρι
μα εγώ γεννήθηκα μονάχος,
ώσπου, μου τ’ άπλωσες το χέρι
κι είδα που βρίσκεται το λάθος.
Δε φταις εσύ που ταξιδεύω
τόσα ταξίδι στο μυαλό μου.
Δεν φταις εσύ που σε γυρεύω
μέχρι την άκρια της γης.
Δεν φταις εσύ που σ’ αγαπάω,
που σ’ ονειρεύομαι κοντά μου,
δεν φταις εσύ για τα όνειρά μου,
και τα παιχνίδια της ζωής.
Κοιτάζω μέσα στον καθρέφτη
κι αντί δω το είδωλό μου
εσένα βλέπω σαν το κλέφτη
που ήρθες να κλέψεις τα’ όνειρό μου.