Αμαρτίες κι αγωνίες
που τις κρύβεις στα σκοτεινά,
τη ζωή σου δυο αιτίες
θα την κάνουν, θα την κάνουν σινεμά
τη ζωή σου δυο αιτίες
θα την κάνουν, θα την κάνουν σινεμά.
Είμαι εγώ που σ’ αγαπάω
κι έχω γίνει αστραπή
και δε θέλω στο σκοτάδι
η χαρά, η χαρά μας να κρυφτεί,
είν’ κι ο έρωτας αιτία
που μας έβαλε φτερά,
θέλω ο κόσμος να το μάθει,
αχ! και να, αχ! και να παραμιλά.
Αμαρτίες κι αγωνίες,
ούτε λέξη για μας τους δυο,
έχω λόγους και αιτίες
που σε θέλω, που σε θέλω για σταθμό,
έχω λόγους και αιτίες
που σε θέλω, που σε θέλω για σταθμό.
Είμαι εγώ που σ’ αγαπάω
κι έχω γίνει αστραπή
και δε θέλω στο σκοτάδι
η χαρά, η χαρά μας να κρυφτεί,
είν’ κι ο έρωτας αιτία
που μας έβαλε φτερά,
θέλω ο κόσμος να το μάθει,
αχ! και να, αχ! και να παραμιλά.