Το κορίτσι που με λιώνει στο μπαλκόνι
και η φλόγα που μου καίει την καρδιά,
με τα μάτια με καρφώνει κι είναι ακόμη
δεκαπέντε στα δεκάξι με ποδιά.
Μάτια μου μενεξεδένια
μ’ έλιωσε η δικιά σας έννοια
και σπαθάτο μου κορμάκι
θα με λιώσει το στενάκι.
Το κορίτσι στο μπαλκόνι που με λιώνει
με ξαγρύπνησε και τούτη τη βραδιά,
ο καημός μου μεγαλώνει, ξημερώνει
κι ως το βράδυ μίλησε της Παναγιά.
Μάτια μου μενεξεδένια
μ’ έλιωσε η δικιά σας έννοια
και σπαθάτο μου κορμάκι
θα με λιώσει το στενάκι.