Άλλη μια μέρα που δανείζομαι αέρα
κάθε μέρα ξημερώνει Δευτέρα
άδεια πρεμιέρα που μας τάζει καριέρα
μόνοι σε ξέρα μου χαρίζεις μια σφαίρα
και τάζεις πως συνέχεια θα αλλάζεις
όλα θα ακμάζεις καιροσκόπους θαυμάζεις
στα ερείπια τη ζωή μας θρονιάζεις
κ αν δεν αντέχω από την αρχή με δικάζεις
μα δεν αντέχω
χρόνο πια δεν έχω
θέλω ελεύθερος να τρέχω
μες τη φωτιά
Μα αυτή τη φορά
Διάολε θα σε βρω
Κ θα ‘σαι αυτό που γουστάρω να ζω
Αυτή τη φορά
ότι νιώθω θα πω
ποτέ να μην ξανά πνιγώ
Συννεφιασμένο Σάββατο βράδυ
λένε πως μοιάζει η πόλη ρημάδι
ριπή του αέρα καίγονται οι κάδοι
δε μυρίζει θυμάρι εδώ κανείς δε μπλοφάρει
κ εσύ διαλέγεις σε ποιο κανάλι θα βγεις
σε άλλων ζωές λαθραία να μπεις
έτσι στο τσάμπα να ξεχαστείς
σε ταλέντα σε λάμψη στα ίδια σκατά