Στο φως της μιας στιγμής
πρόλαβα είδα ότι θα έρθεις
θέρος νύχτα και ότι πεις
αέρα σβήσε ότι γραφτεί
Και εκείνος έφερνε το φως
φιλιά μας χάριζε σκυφτός
φύλλα κουνούσε δυνατός
στο τέλος χρόνος και θυμός
Και όσο σε γνώριζα βαθιά
κουβέντες χίλιες μια ματιά
αστάρτη
τώρα που φούντωσε ο βοριάς
που σε ξέχασε η φωτιά
ασταρτη
Και όσο πέρναγε ο καιρός
και άλλοι βλέπανε το φως
τις μοίρες κάλεσαν χορός
αδύναμος ο δυνατός
Και άλλα κύματα ψηλά
να μοιάζουν βάρκες τα νησιά
δώσε μου ταξίδια στη σειρά
φως να τονίσω τη σκιά