Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά.
Θα πήγαινε αν μπορούσε κάθε βράδυ.
Σβήνουν τα φώτα κι η ταινία ξεκινά.
Λίγο μετά το πιο βαθύ σκοτάδι.
Βλέπει τους ανθρώπους στο πανί να τρέχουνε,
τόσο αγαπιούνται πια που δεν αντέχουνε
κι ο ένας τον άλλο σημαδεύει και πυροβολά.
Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά.
Σ'αυτό το σπίτι δεν αντέχει άλλο.
Αυτοί οι τοίχοι της πλακώνουν την καρδιά.
Θέλει ένα χώρο κάπως πιο μεγάλο.
Θέλει μια ζούγκλα αριστερά κι απέναντι
μία Σαχάρα σιωπηλή κι απέραντη
κι ο Δούναβης κάπου στη μέση να κυλά.
Κλέφτες κι αστυνόμοι σαν τρελοί να τρέχουνε,
τόσο μισιούνται πια που δεν αντέχουνε
να ζουν οι μεν από τους δεν ξεχωριστά.
Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά.
Τι να την κάνει την παλιά ζωή της;
Μου `στειλε μήνυμα γι'απόψε στις εννιά,
σε μια σκηνή να σκοτωθώ μαζί της.
Λέει πως θα είμαστε καταζητούμενοι,
ερωτευμένοι και πολύ χαρούμενοι,
Bonnie and Clyde έστω για μια βραδιά.
Κι έτσι πια θα ζήσουμε κι εμείς το ρίσκο μας,
στην Πατησίων και στο San Francisco μας,
γράφουν police και δω τα περιπολικά.
Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά.
Θα πήγαινε αν μπορούσε κάθε βράδυ.
Μες τις οθόνες της αρέσει να κοιτά
όλα αυτά που ζούνε όλοι οι άλλοι.
Λέει πως θα είμαστε καταζητούμενοι,
ερωτευμένοι και πολύ χαρούμενοι,
Bonnie and Clyde έστω για μια βραδιά.
Κι έτσι πια θα ζήσουμε κι εμείς το ρίσκο μας
στην Πατησίων και στο San Francisco μας,
γράφουν police και δω τα περιπολικά.