Παραδομένος για καιρό
σε κάποιο όνειρο τρελό
κόντευα να ξεχάσω
την ομορφιά που είχα πει
πως δε θα ξέχναγα γιατί
ήτανε η δικιά σου.
Στην αυλή κάποιας κυρίας
αρετής ή ευτυχίας
έπεφτε λοξά το φως
κι είχαν γίνει κάτι σκύλοι
οι καλύτεροι μου φίλοι
και ο ήλιος αδελφός.
Τσαλακωμένος ουρανός
ο κάμπος μελαγχολικός
μα κάπου εκεί στο βάθος,
μια ηλιαχτίδα μαχαιριά
κάποιου άλλου κόσμου τα κλειδιά
φώτισε κατά λάθος.
Στην αυλή κάποιας κυρίας
αρετής ή ευτυχίας
έπεφτε λοξά το φως
κι είχαν γίνει κάτι γρίλιες
οι καλύτεροι μου φίλες
και ο ήλιος αδελφός.
Παραδομένος για καιρό
σε κάποιο όνειρο τρελό
κόντευα να ξεχάσω
την ομορφιά που είχα πει
πως δε θα ξέχναγα γιατί
ήτανε η δικιά σου.