Πάρε τους δρόμους τ’ ουρανού κι έλα Μοναστηράκι.
Πες «γεια χαρά» του ωκεανού και μπες στο ποταμάκι.
Μάινα τα πανιά και δίχως χάρτη
Και ο Αη Τεμπέλης στο κατάρτι!
Ρετάλι της ανατολής στης μνήμης το στημόνι,
Που δίνεις τράτο της ζωής εκεί, που λες, τελειώνει.
Έξι μέρες μπρούμυτα, νισάφι!
Κι άλλη μια μες στ’ άπιαστο χρυσάφι!
Ο Βάνιας παίζει ακορντεόν και οι θεοί αράδα
Και στα χεράκια του ο Σαμψών σηκώνει την Ελλάδα.
Τούτ’ η ζήση, αν θέλεις να μη λιώσει,
Βγάλ’ τη στο σεργιάνι, να παλιώσει