Da Poet verse:
Günler aynı eksende döner durur yine yanıp söner durur yine
ışıklar şehrin kalbinde.. ben bi taşla hep kendimi vurdum
derdim söz dermanım beatlerim oldu. odam yalnız bi adamdan
ibaret şu an. gözüm semada söz dilden kaçıp kurtulan
ruhumdu kanla yıkanıp güneşte kurutulan
sükuttu bu dörtduvarda asla mevcut olmayan
Düş tarlamda ekili mifak tohumu
aklımın vakti şimdilerde bağ bozumu
hep 2007 ye sakladı Da Poet kozunu
rapin yeri içimdeki sorumun konumu
zaman ki baş düşmanıdır bu adamın bırak beni
ben en dış mandalıyım en dış kapının
Madem ki belli değil ömrün son durağı
benim notalarım varsa azrailin orağı!
Patron verse:
Uyandım aynı yerdeyim, Karanlık odada yerdeyim
Yüzüm tavanda gözlerim, düşüncemin sesindeyim
Kusardı bedenim zehrini, aksiliği hep eksiydi
Ekşimiş ilişkilerin hapsiydi kendisi
Düşmanlığından ziyade biter olmuş hevesi
Geçen her saniye bir damla daha kırmış kalbini
Geleceğe bakınca geçmişine güleceğinden gayet emin
Değersizce kenara atılmış onlarca söz yalan yemin
Meydan okumaz zamana, bekler hayat sancısı
Mahkum olana değil malup olana verdi tacını
Sabreden murada eremeden ölürse neylesin
Zamanın kahpeliği başımda pusu kurmuş beklemiş
Ve sayfalarca kelime dökülür ağızdan. anla, bakıp durma!
Yaptığın her iş yolunda tek bir hamle? hepsi buysa
Beynimde kıskanç krizler yarın aynı saat
Gönlüm öyle aç ki yarın aynı saat de ben nakavt