Με μια άσπρη κιμωλία
κάνει κύκλους η ζωή
δυο παράλληλες ευθείες
ζωγραφίζει η λογική
Ανασαίνω μες στη σκόνη
των χαμένων επαφών
όλοι έρχονται και γράφουν
και τι έγινε λοιπόν
Σφουγγαράκι το κορμί μου
σ’ ένα μαύρο πίνακα
της αγάπης μου τα λάθη
διορθώνει μαγικά
Στης Μεσόγειου το κύμα
γλάροι κάνουνε βουτιά
στου ορίζοντα το τέρμα
άσπρα φάνηκαν πανιά
Ανασαίνω την ελπίδα
την αρμύρα το παρόν
πάλι χάθηκαν το είδα
και τι έγινε λοιπόν
Σφουγγαράκι η ψυχή μου
σ’ ένα πέλαγο βαθύ
τα καράβια της Καλύμνου
περιμένει μια ζωή.