Είχε βρέξει πολύ
Η ανάγκη κι ο φόβος τώρα έγιναν φίλοι
Σ’ αγαπούσα πολύ
Από δάκρυα θα φτιάχτηκαν εκείνα τα χείλη
R
Βγήκε ο ήλιος να στεγνώσει την πόλη
η αντηλιά σου μ’ αγγίζει κι αυτό είναι κάτι
Μια εικόνα στο χαρτί όλη κι όλη
και δεν άξιζα αυτή την αγάπη
Δεν την άξιζα
Θα περάσει καιρός
Τα παιδιά που γεννήθηκαν εκείνη τη μέρα
Με σπασμένο φτερό
Θα `χουν πόνο βουβό, την αγάπη φοβέρα