Με μισάνοιχτα χείλη
σε πήρε ο ύπνος
Ποιον κοιτάς, που μιλάς, που ξεχνάς
σε ποιον κήπο;
Τα κλειστά σου τα μάτια,
τα χέρια,
ο λαιμός
τα τυλίγει μιας πρόωρης άνοιξης φως
Ησυχία.
Η ανάσα σου μόνο σαν ήχος χρυσός
Το σεντόνι τραβήχτηκε λίγο απ’ το σώμα
Τέτοια αγάπη γυμνή,
τόσο ωραία ακόμα
Ξαγρυπνά στα μικρά σου τα στήθη, στον ώμο
Τα φτερά της γυμνάζοντας
πέρα απ’ τον κόσμο
Η Σιωπή.
Ο βαρύτιμος του Έρωτα Λόγος
Ποιο άραγε όνειρο τώρα το κορμί σου αθωώνει
Και χαϊδεύει το πρόσωπο
και τα όμορφα φρύδια
Και κοιτά τα σημάδια μου,
τα γυμνά σου στολίδια
Πως αγάπησα, Θεέ μου,
τα ίχνη του χρόνου πάνω στο δέρμα
Ησυχία.
Πως χτυπά δυνατά της αγάπης μου η φλέβα