Τι ξέρω εγώ από ξενιτιά
εγώ δεν έφυγα ποτέ μου.
Δεν ξέρω εγώ από ξενιτιά
τι να σου απαντήσω Θεέ μου.
Η δική μου ξενιτιά
είναι που έρχεται Λαμπρή
χωρίς «Χριστός Ανέστη».
Η δική μου ξενιτιά
που δε μυρίζει η γειτονιά
βασιλικό κι ασβέστη
που για κηδείες μοναχά
σημαίνουν οι καμπάνες
που δεν προβάλλουν στις αυλές
τ’ απομεσήμερο οι μάνες.
Να φωνάξουν Δυνατα
Γιάννη, Σωτήρη. Μαρία
Μαζευτείτε και νύχτωσε πια.
Τι ξέρω εγω ……
Η δική μου ξενιτιά
ειν’ η αβάστακτη σιωπή
που κάθεται τις στράτες.
Η δική μου ξενιτιά
το λεωφορείο που περνά
με δίχως επιβάτες.
Είναι θρανία αδειανά
και έρημες αλάνες
πόρτες κλειστές ερμητικά
που δεν προβάλλουν πια μάνες.
Να φωνάξουν δυνατα
Γιάννη, Σωτήρη, Μαρία
Μαζευτείτε και νύχτωσε πια.