Kάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιάλι,
κόρη ν έ κόρη ν έπλενε
κόρη ν έπλενε τ’ αργυροφουστανά τζι.
Σαν τ’ απόπλυνε, ήπεσε και κοιμήθη.
Φύσηξε βοριάς, μαΐστρος, τραμουντάνα
κι ανεσήκωσε τ’ αργυροφούστανό τζι
κι εφανήκανε τα ποδαστράγαλά τζι
κι έλαμψε ο γιαλός.
Mπάρκο έπλεε κοντά στο περιγιάλι
και μαϊνάρισε1.
Για τραβάτε βρε παιδιά, τραβάτε παλληκάρια,
για να φτάσομε εκεί που λάμπ’ ο ήλιος.
Kι αν είν’ μάλαμα, να ’ναι το μερτικό μας,
κι αν είναι πανιά, να ’ναι του καραβιού μας,
κι αν είν’ κοπελιά, να ’ναι του καπετάνιου.
Kι ήταν κοπελιά.