Κι αν μας φυσάει κρύο τ’ αγέρι
κι αν ζούμε μεσ’ στην απονιά,
κατήφορο ο ανήφορος θα φέρει,
θα ξαν’ ανθίσει η λεμονιά.
Πιάσε μου σφιχτά το χέρι
αύριο ξημερώνει καλοκαίρι,
μεσ’ στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά,
μεσ’ στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά.
Κι αν μας χτυπάει το χαλάζι
κι αν μας ποτίσανε χολή,
κοίτα, ξανά, για μας γλυκοχαράζει
χαρούμενη η ανατολή.
Πιάσε μου σφιχτά το χέρι
αύριο ξημερώνει καλοκαίρι,
μεσ’ στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά,
μεσ’ στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά.