Με σπρώχνεις κάθε μέρα στο χαμό
ποιος βρήκε απ’ την αγάπη λυτρωμό,
παιχνίδι είμαι παλιό και με πετάς
στου ξυραφιού την κόψη με κρατάς.
Δεν έχω πια μυαλό για τη δουλειά
μου πέρασες μες στο λαιμό θηλιά,
γραμμή για την καταστροφή με πας
στου ξυραφιού την κόψη με κρατάς.
Δυο μέτρα άντρας σέρνομαι στη γη
κρασί και χώμα βάζω στην πληγή,
εσύ δε λες ποτέ πως μ’ αγαπάς
στου ξυραφιού την κόψη με κρατάς.