Το βράδυ έχει παράπονο
κι η νύκτα έχει πόνο
Για σένα τα `χω και τα δυο
γιατί δε σ’ ανταμώνω
Πόνο στον πόνο τα σκαλιά
τα κτίζω να σε φτάσω
στη μυρωμένη σου αγκαλιά
να γύρω να πλαγιάζω
Το δάκρυ μου σε πότισα
να πιεις να μεγαλώσεις
Να πιει η ζωή το αίμα μου
πικρό φαρμάκι να μου δώσεις