Απόψε που η πανσέληνος μεθάει
εκείνος στην παλιά ζωή γυρνάει.
Τον έδιωξε κ’ αυτόν όπως τους άλλους
αγάπες πρώτες και έρωτες μεγάλους.
Πως τρέμω της απόρριψης το χάλι
και φεύγω εγώ προτού να φύγουν οι άλλοι.
Φοράω το κατάλληλο μου βλέμμα
και αρχίζω νέο πόλεμο με μένα.
Σκοτεινό μου μυαλό μου `χεις κάνει κακό
όλο μένουμε μόνοι εσύ και εγώ.
Σκοτεινό μου μυαλό μου `χεις κάνει κακό
έχεις σβήσει τα φώτα τα συντρίμμια μην δω.
Τον ρόλο μου τον έμαθα απ’ έξω
μα ήθελα από πίσω της να τρέξω.
Προτού χαθεί και τα βροντήξω όλα
να αλλάξω του εγωισμού τα λόγια.
Μου έδωσε η λογική σινιάλο
και είπα ότι δεν την θέλω άλλο.
Εγώ που θα `μαι πάλι ο κερδισμένος
μα τώρα μοναχός και πικραμένος
Σκοτεινό μου μυαλό μου `χεις κάνει κακό
όλο μένουμε μόνοι εσύ και εγώ.
Σκοτεινό μου μυαλό μου `χεις κάνει κακό
έχεις σβήσει τα φώτα τα συντρίμμια μην δω.
Σκοτεινό μου μυαλό μου `χεις κάνει κακό
όλο μένουμε μόνοι εσύ και εγώ.