Ως το πρωί απόψε θα μιλάμε
Και τη ζωή στο τέρμα θα την πάμε
Γνωστά ταξίδια για σένα τ’ αναβάλλω
Ο κόσμος ίδιος, εσύ το κάτι άλλο
Μες τη ζωή συνήθως μόνο χάνεις
Και όλο πας χωρίς ποτέ να φτάνεις
Και μια στο τόσο συμβαίνει και το θαύμα
Αυτό που ζούμε για μένα άλλο πράγμα
Εσύ δε μοιάζεις
Ποτέ σου δε θα συγκριθείς
Γιατί δε μοιάζεις
Κοιμήσου μην ανησυχείς
Στου παραδείσου το φως με βγάζεις
Εσύ δε μοιάζεις
Όταν μου λες πως μ’ αγαπάς
Με συναρπάζεις
Και δε θα φύγω αν ρωτάς
Γιατί με λίγο… εσύ δε μοιάζεις
Ως το πρωί απόψε θα μιλάμε
Με κοιτάς με τρόπο που λυπάται
Η μοναξιά μας βλέπει και φοβάται
Δεν αναπνέω, δε ζω εγώ μακριά σου
Είναι γραμμένο στ’ αστέρια τ’ όνομά σου
Μες τη ζωή η πίκρα σε γκρεμίζει
Το τέλος την αρχή του δε γνωρίζει
Αλλά μαζί σου κανείς δε με νικάει
Ως κι ο αέρας αλλιώτικα φυσάει