Στον καθρέφτη τον σπασμένο,
απ’ αγάπη ραγισμένο
Με ενοχές σε περιμένω κι είμαι ακόμα εδώ.
Έχω κάτσει, έχω σπάσει,
το μυαλό μου έχω κουράσει
Με κραυγές κι ανοησίες κι είμαι ακόμα εδώ...
Δε γνωρίζω, δεν ορίζω
ούτε τ’ άσπρο, ούτε το γκρίζο.
Τι θα γίνει σ’ ένα χρόνο,
τι χρωστάω, τι πληρώνω;
Κι αν μηνύματα σου γράφω
με τα δάχτυλα της λύπης,
ένα ξέρω κι υπογράφω
πώς μου λείπεις, πώς μου λείπεις!..
Στον καθρέφτη τον σπασμένο,
από μίσος ραγισμένο
Προκαλώ το πεπρωμένο κι είμαι ακόμα εδώ.
Έχω νιώσει, έχω λιώσει,
σ’ ένα μήνα έχω παλιώσει
Με καημό και φαντασία θα είμαι πάντα εδώ...