Ρίχνω τα ζάρια, μαύρα χαμπάρια,
ντόρτια και άσσοι μ’ έχουν γεράσει,
τύχη δεν έχω, αχ, πώς αντέχω,
με δάκρυ βρέχω κάθε ζαριά.
Είν’ η αγάπη μια ζαριά
χασούρες και λαχτάρες
και η δική μου η καρδιά
ποτέ δε φέρνει εξάρες,
ποτέ δε φέρνει εξάρες.
Ρίχνω τα ζάρια, μαύρα χαμπάρια,
πάλι χωρίζω, την τύχη βρίζω,
με κουμαντάρει τ’ άτιμο ζάρι,
με στραπατσάρει κάθε ζαριά.
Είν’ η αγάπη μια ζαριά
χασούρες και λαχτάρες
και η δική μου η καρδιά
ποτέ δε φέρνει εξάρες,
ποτέ δε φέρνει εξάρες.