Πικραμένα χείλη, πικραμένα χείλη
κουρασμένο σώμα, μαύρη η ψυχή.
Τι μου γράφει ακόμα η δική μου η μοίρα;
Άραγε για μένα θά ’ρθει Κυριακή;
Πικραμένα χείλη, πικραμένα χείλη,
στην καρδιά μεράκι, βράζει ο στεναγμός.
Από μια αγάπη που είναι πια χαμένη
μόνο στάχτη μένει κι ο βαρύς καημός.