Σε μια γωνιά μονάχος μου
κλαίω κι αναστενάζω,
γιατί έχω βάσανα πολλά, αχ, πολλά
και πέρα δεν τα βγάζω.
Δεν έχω ένα, ούτε δυο
για να τα νταγιαντίσω,
έχω πολλά κι αμέτρητα
και δεν μπορώ να ζήσω.
Κλάψε μαζί μου, ουρανέ,
τη μαύρη συμφορά μου,
γιατί αυτή π’ αγάπησα, αγάπησα,
έφυγε μακριά μου.
Δεν έχω ένα, ούτε δυο
για να τα νταγιαντίσω,
έχω πολλά κι αμέτρητα
και δεν μπορώ να ζήσω.