Βράδιασε, βράδιασε, βράδιασε
κι ο πόνος με αγκάλιασε,
βράδιασε, βράδιασε, βράδιασε,
δυστυχώς, δυστυχώς, πάλι κι απόψε μοναχός,
Τα φώτα του δρόμου έχω για παρηγοριά,
πόσο μου λείπει η δική σου συντροφιά,
δυστυχώς, δυστυχώς, πάλι κι απόψε μοναχός,
Βράδιασε, βράδιασε, βράδιασε
κι ο πόνος με αγκάλιασε,
βράδιασε, βράδιασε, βράδιασε,
δυστυχώς, δυστυχώς, πάλι κι απόψε μοναχός,
Μιλώ με τ’ αστέρια, `κεί ψηλά, στον ουρανό,
για να ξεχάσω τον δικό σου τον καημό,
δυστυχώς, δυστυχώς, πάλι κι απόψε μοναχός,
Βράδιασε, βράδιασε, βράδιασε.