Άφησέ με, άφησέ με,
σαν καράβι, στα βράχια, να χτυπιέμαι,
άφησέ με, άφησέ με,
όσο θέλεις φαρμάκι κέρασέ με.
Σήκω φύγε κι άνοιξέ μου
άλλη μια λαβωματιά,
ούτε κρύο, ούτε ζέστη,
δε μου κάνει τώρα πια.
Η καρδιά μου είναι στάχτη,
δεν φοβάται να μην καεί,
στη ζωή μου δεν υπάρχει
ούτε βράδυ, ούτε πρωί.
Άφησέ με, άφησέ με
όπως τόσοι, κι εσύ, πλήγωσέ με.
Άφησέ με, άφησέ με,
στις πληγές μου επάνω χτύπησέ με,
άφησέ με, άφησέ με
σαν κουρέλι, στην άκρη, πέταξέ με.
Από τόσα που `χω πάθει
τι θα πάθω πιο πολύ,
δεν υπάρχει, για να πέσω,
χαμηλότερο σκαλί.
Η καρδιά μου είναι στάχτη,
δεν φοβάται να μην καεί,
στη ζωή μου δεν υπάρχει
ούτε βράδυ, ούτε πρωί.
Άφησέ με, άφησέ με,
όπως τόσοι, κι εσύ πλήγωσέ με.