Έγιναν όλα μια σταλιά
και χώρεσαν κι εμένα
δυο σπίρτα όλη μου η φωτιά
και τα ταξίδια τρένα
από το σπίτι στη δουλειά.
Κι αν κάπου νιώθω μια χαρά
φταίνε τα δυο σου μάτια
που ρίχνουν ίσκιο στα μικρά
να μοιάζουνε παλάτια
αχ… να μοιάζουνε παλάτια.
Έγινε ο κόσμος πιο μικρός
κι από τον εαυτό μου
ένα καδράκι τα βουνά
και στο παράθυρό μου
μια στάλα ο ωκεανός