Απ’ τα πυκνά τα σίδερα
στης φυλακής το βάθος
ένας λεβέντης τραγουδά
όλο καημό και πάθος.
Τον παίρνει το παράπονο
και κλαίει απελπισμένος
που είναι πια κατάδικος
στα σίδερα κλεισμένος.
Με μαύρο δάκρυ τώρα πια
οι μέρες του περνούνε
και σίδερα της φυλακής
για πάντα τον φρουρούνε.