Πήγα να δω ένα φίλο μου
που ήτανε στο κρεβάτι
μα βρήκα απ’ έξω στέφανα
και τη αυλή γεμάτη
Και στην πόρτα κολλημένα
τα χαρτιά που γράψανε
και τα σίδερα ραΐσαν
ναι, κι οι πέτρες κλάψανε
Και μια κοπέλα στη γωνιά
σαν μαραμένο φύλλο
είναι αυτή που αγάπαγε
τον άτυχό μου φίλο
Και στην πόρτα κολλημένα
τα χαρτιά που γράψανε
και τα σίδερα ραΐσαν
ναι, κι οι πέτρες κλάψανε
Δεν ήθελε η μανούλα του
να φέρνουνε λουλούδια
νόμιζε πως τον πάντρευε
και του `λεγε τραγούδια
Και στην πόρτα κολλημένα
τα χαρτιά που γράψανε
και τα σίδερα ραΐσαν
ναι, κι οι πέτρες κλάψανε.