Πουλάκι ολο που πετάς και σε κλαρί δε στέκεις
Του κόσμου θες τις ομορφιές μα αντοχή δεν έχεις.
Σε πλάνεψαν τα χρώματα της νιότης το τραγούδι
Μα η μοναξιά σου χάρισε αντίβαρο λουλούδι.
Οσο πετάς και αψηφας της μοναξιάς το αγκάθι
Θα `ρθει καιρός να περπατάς με γρατζουνιές στην ράχη.
Τότε πουλάκι τα φτερά θα ανοίγουνε με πόνο
Το γκρίζο θα ναι του γκρεμού το χρώμα σου το μόνο.