Στο βυθό της Μεσογείου
στρώμα έστρωσες
φύλλο ημερολογίου
πια δεν έστρωσες.
Δε σε πρόσμενε μουράγιο
ούτε και καπνός
μα απ’ του χρόνου το ναυάγιο
βγήκες ζωντανός.
Χιλιετηρίδες
δεν σε αγγίξαν
δεν σε τυλίξαν
λευκές σελίδες.
Βαριά η πνοή σου
απ’ την αρμύρα
κι ήχος σαν λύρα
ειν’ η σιωπή σου.
Το κορμί σου το χαϊδεύαν
σαλαχιών ουρές
και οι σμέρνες σ’ αγναντεύαν
απ’ τις χαρακιές.
Με στεφάνι από φύκια
ζούσες άνοιξη
πρόσμενες απ’ τα δελφίνια
θεία άφιξη.
Χιλιετηρίδες ...
Τα ορθάνοιχτά σου μάτια
τα ξυπνήσανε
οπτασίες από αλάτια
δεν τους πήρανε.
Απ’ του ήλιου το γιορντάνι
είχαν τη φωτιά
το ένα έβλεπε Τραπάνι
τ’ άλλο Ικαριά.