Πίσω από τα τζάμια σε κοιτάνε
μαρμαρένια αγάλματα, σκιές
μάτια βουρκωμένα μπλε βαμμένα
χείλη μωβ, κοφτές αναπνοές
Ω, ω, ω
Δύσκολα τραγούδια σου `χω γράψει
πού θα βρεις πλατείες να τα πεις
κι όμως από `δω που έχεις φτάσει
πίσω να γυρίσεις δεν μπορείς
Τόσα είχα να σου πω ακόμα
μα ποτέ δε βρίσκαμε καιρό
πώς περνάνε γρήγορα τα χρόνια
πάντα μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
Ω, ω, ω
Δύσκολα τραγούδια σου `χω γράψει
πού θα βρεις πλατείες να τα πεις
κι όμως από `δω που έχεις φτάσει
πίσω να γυρίσεις δεν μπορείς