Πριν κατέβω στο φανάρι
ξένος δρόμος πριν με πάρει
από κάτω απ το φεγγάρι
δυό ζωές μπερδεύαμε.
Πριν γυρίσω στο Παγκράτι,
μ’ είχες λέει συνεπιβάτη
και μαζί στην αυταπάτη
ταξιδεύαμε.
Μια βραδιά πολύ φευγάτη
σαν φιλί στο σκαλοπάτι
μου χες τάξει πως τον Μάρτη
θα την καναμε μαζι.
Πως θα φευγαμε Τετάρτη
για άλλα μέρη δίχως χάρτη
κι όχι στη παλιοζωή
κι ούτε στο παλιοπαγκράτι
Της αγάπης σου το μέλι
μια με διώχνει, μια με θέλει
και ξανά σαν το κουρέλι
θα συρθω στα χωματα
η σκια σου που μου γνέφει
μ’ αγαπάει, με καταστρέφει
αλκοολίκη που επιστρέφει
ξημερώματα