Διανοούμενοι φτάσανε
από την Πέρα Χώρα
μ’ ανακωχής μηνύματα
και με θανάτου δώρα.
Η λύση που μας πρόσφεραν
τρύπια και μπαλωμένη
έμοιαζε μ’ άρρωστη γριά
που λιώνει ξεχασμένη.
Φριχτά κατασκευάσματα
του αφέντη χαρατσάρη
σύρθηκαν μπρος μας ψέλνοντας
παλιό γνωστό τροπάρι.
Φίλοι μου είπαν ξεψύχισεν
η κόρη π’ αγαπάμε
και τώρα είν’ ανώφελο
γι’ αυτή να πολεμάμε.
Τα λόγια τους μας φάνηκαν
κούφια και μουχλιασμένα
κι εντομοκτόνο ρίξαμε
στα μούτρα του καθένα.
Τότε μόνον κατάλαβαν
πόσο ήταν γελασμένοι
πως λάθος πόρτα χτύπησαν
και φύγαν μουδιασμένοι.
Καλά τα καλαμπούρια τους
ωραία κι η βαφή τους
μα ηλίθιες οι φάτσες τους
ηλίθια κι η γραφή τους.
Εδώ πια δεν περνάνε αυτά
το παραμύθι ας μένει
είμαστε εμείς οι νικητές
εμείς κι οι νικημένοι.