Κάτι γνωστοί μου είπαν πως δε μένεις μόνη σου
και μια για πάντα να σε χάσω το ρισκάρω.
Μια ηλίθια σκέψη με βοηθάει να μη σαλτάρω:
πως έχω αφήσει κάτι ρούχα στο σαλόνι σου
και κάποια μέρα θα περάσω να τα πάρω.
Ίσως βαρέθηκες να είσαι η Αφροδίτη μου
κι εγώ που πάντοτε υπήρξα φοβητσιάρης
όταν φοβάμαι ότι πια δε με γουστάρεις
λέω, έχεις αφήσει κάτι πράγματα στο σπίτι μου
και δεν μπορεί μια μέρα θα `ρθεις να τα πάρεις.
Στο γράμμα έλεγε πως στέρεψα την κοίτη της
και τη ζωή της πλέον δεν τη κουμαντάρω.
Η μόνη σκέψη που με κάνει να καλμάρω
είναι πως έχω κάτι πράγματα στο σπίτι της
και κάποια μέρα θα περάσω να τα πάρω.
Κι αν τώρα πια για άλλον βάζει την κολόνια της
κι αν ό,τι φτιάξαμε αρχίζει να μπατάρει
λέω θεέ μου ας μου κάνει αυτή τη χάρη,
έχει αφήσει ένα βραχιόλι και τα χρόνια της,
μια μέρα ας έρθει από το σπίτι να τα πάρει.