Η αγάπη όταν χάνεται κανένας δεν το ξέρει
σε ποια σπηλιά πάει να κρυφτεί σε ποιο κρυφό λημέρι.
Μην προσπαθήσεις να τη βρεις θα ‘πρεπε να ‘χεις μάθει
πως δεν ακούει διαταγές, πως έρχεται μονάχη.
Μπορεί να στροβιλίζεται στα πιο μεγάλα ύψη.
Μπορεί να φαίνεται ότι πια σε έχει εγκαταλείψει.
Ίσως βυθίζεται αργά στου ωκεανού τα βάθη,
μα μη φοβάσαι, τελικά θα βρει τον τρόπο να ‘ρθει.
Η αγάπη όταν βιάζεται δε λογαριάζει δρόμους.
Γλιστράει απ’ τις υδρορροές, μπαίνει στους υπονόμους.
Ξέρει το σπίτι σου καλά, θα ‘ρθει όπου κι αν μένεις,
ένα απόγευμα εκεί που δεν το περιμένεις.
Μπορεί να καίγεται εντελώς και στάχτη ν’ απομένει.
Μπορεί να γίνεται καπνός στ’ αστέρια ν’ ανεβαίνει.
Ίσως ναυάγησε ξανά σε κάποιο ερημονήσι,
μα μη φοβάσαι, τελικά σε σένα θα γυρίσει.
Μπορεί να εξαφανίζεται χωρίς να δώσει σήμα.
Καμιά φορά σου τραγουδά βαθιά μες απ’ το ποίημα.
Γίνεται αέρας που φυσά και σου κρατά το ίσο,
μα μη φοβάσαι, τελικά γυρίζει πάντα πίσω.