Μπορείς το κακό που σε πνίγει
-μπορείς, είναι πάντα νωρίς-
Μπορείς να το αφήσεις να φύγει
και να ζήσεις χωρίς.
Πες μου ποιες απ’ τις ενοχές μου,
είναι αλήθεια δικές μου
κι αν υπάρχει καμιά ξεχασμένη γωνιά και για μένα,
κάπου στα μισά αυτού του δρόμου
ψάχνω κάτι που να `ναι δικό μου.
Λες να υπάρχει καμιά ξεχασμένη γωνιά
για αυτούς που δεν ανήκουν πουθενά;
Μπορείς, το φορτίο που έχεις δέσει
-μπορείς, άμα νιώθεις βαρύς-
απλά να το αφήσεις να πέσει
και να ελευθερωθείς.
Πες μου, απ’ τις επιλογές μου
πόσες ήταν δικές μου
κι αν υπάρχει καμιά ξεχασμένη γωνιά και για μένα,
κάπου στα μισά αυτού του δρόμου
πάλι μόνος μου με τον εαυτό μου…
Λες να υπάρχει καμιά ξεχασμένη γωνιά
για αυτούς που δεν ανήκουν πουθενά;
Πες μου, ποιες από τις πληγές μου
είναι αλήθεια δικές μου
κι αν υπάρχει καμιά ξεχασμένη γωνιά και για μένα,
κάπου στα μισά αυτού του δρόμου
είμαι ακόμα πιστός στ’ όνειρό μου
πως υπάρχει και μια ξεχασμένη γωνιά
για αυτούς που δεν ανήκουν πουθενά;