Nakarat (Emre Baransel)
Siyah bi kar olur yağarım
bu sefer acının makamından
Güneşin doğumu geciktiyse tek yol sezeryan
Ufkum Hezarfen ve bu kanlı yaşım vefadan
Siyah bi kar olur yağarım
bu sefer acının makamından
Güneşin doğumu geciktiyse tek yol sezeryan
Ah bu kanlı yaşım cefadan değil vefadan!
1. Verse (Önder Şahin)
Gül yüzlü dostların diken doluydu ruhları
Ve hatrın muhabbetinde sıyrılan kuralları
Bir taraf hayal dolu ve bir taraf yolun sonu
Hangi tarafı seçmek istediysem hep yolum dolu
Yüzlerinde bir ifade paslı bir duvar boyu
Yüzsüzlük anlamında yükselir gururu
Umudumun da son bulan bir gül ve sonrası
Notayla beslenir durur ruhumun bu noktası
Maddiyat sıkıntısı bu yokluğun kırıntısı
Bir heves misali verdiğim bu kavga sonrası
Elde yok avuçta yok kalbimizde dost çok
Çok sıkıntı çekti dostlar yoktu korkusu
Ve bir tarafta ailemizde yaşlılık karartısı
Ve çok büyük hayal peşinde koşmanın bu sancısı
Gün gelir biter diye bu ruhumun bu kamçısı
Çok derinden iz bıraktı yokluğun bu kaygısı
Çirkinin bu yavrusu, mazbutun bu aynası
Tek kelamlık ömrümün çift taraflı sorgusu
Kurallar koyar durur yok olma suçlusu
Kurtlar sofrasında hakkımız sonuncusu
2. Verse (Emre Baransel)
Hiphopun gizli yüzleri o yükselirken dizleri difteri
İzleri hiçe sayılır içe içe bayılır, kantar yanlış tartar!
Rayıdır, parantez içlerinin fayıdır, depremidir kalbin ayılır
Panik yok eşşek sıfatlı MC, elleri kaldır kızlar bayılır!
Suratım güneşten kaçar, bilinmez ışık mı saçar
Yoksa zamanını bekleyen cehennem midir naçar?
Açan açsın ağzını sükut cebimde bekleyeceğim
Fevri tokadı kazıdım elimden, bu sefer sunulanı tepmeyeceğim
Karlar ortasında balçık sıçratırlarsa dilime
Sırlar odasında bin yıldız parlar kalemime
Yukardaysam bi bok olmadığımın farkındayım demektir
Hala aşağıdaysan bil ki kendini kral sanarsın hassiktir!
Saatime bile bakamadan ölebileceğimi asla unutmam
Bunu hatırlayamayan varsa bilsin ki tüm korkuları
Bundan gelir ileri, zaman kaybeder erteler hep herşeyi
Nasılsa ölüm ona çok uzak o fake akıl piri