Κοκκίνισε η πόλη, φωτιές παντού
και στάχτη στα μπαλκόνια.
Γυρνάω το βλέμμα, κοιτάζω αλλού
μα τίποτα δεν άλλαξε ακόμα.
Παίρνω το δρόμο, φεύγω μακριά
απ’ του κόσμου τα γραμμένα.
Δωσ’ μου τη νύχτα, τη θέλω κοντά
όταν σκέφτομαι εσένα.
Βλέπω το χρώμα του φεγγαριού
που ‘ναι κόκκινο σαν αίμα.
Πάνω στις φλόγες τ’ ουρανού
πετάει το χρυσό το στέμμα.
Παίρνω το δρόμο, φεύγω μακριά
απ’ του κόσμου τα γραμμένα.
Δωσ’ μου τη νύχτα, τη θέλω κοντά
όταν σκέφτομαι εσένα
όταν σκέφτομαι εσένα…
όταν σκέφτομαι εσένα…