Έχεις κρεμάσει τη καρδιά σου
Σ’ ένα τοίχο για ντεκόρ
Κι έφυγες πάλι σαν το κλέφτη
Μ’ ένα χαμόγελο πλαστό
Νόμιζες εύκολα ήταν όλα
Εύκολο πια ν’ αγαπηθείς
Μα οι άνθρωποι αγάπη μου
Χτυπάνε δίχως να τους δεις
Μαχαίρια τώρα τα φιλιά σου
Σφαίρες τα λόγια σου, βροχή
Έχεις ξεχάσει που πηγαίνεις
Ματώνει κάθε σου στιγμή
Μόνο αν χάσεις ίσως μάθεις
Για κάθε όνειρο μισό
Είσαι στο κέντρο ενός τυφώνα
σαν το μικρό χαρταετό