Την καρδιά μου ξεφυλλίζω
μα δεν βρίσκω τι να πω
το μυαλό μου ξεσκονίζω
μ’ ένα χάδι ηλεκτρικό
Πνίγομαι απ’ το χορό μου
και λουλούδια της σιωπής
με κοιτάζεις να σου δίνω
της φωνής μου το φιλί
Τόσα χρόνια πως περάσαν
σαν να ήταν ένα χτες
αν με ήθελες στ’ αλήθεια
δεν το έμαθα ποτέ
Στην πλατεία της ψυχής μου
περπατούν φαντάσματα
καλοκαιρινές μανούβρες
και πειράματα
Ξεχασμένη μελωδία
πως και την θυμήθηκα
κολυμπάω στην αμαρτία
απ’ όταν γεννήθηκα
Τόσα χρόνια πως περάσαν
σαν να ήταν ένα χτες
αν με ήθελες στ’ αλήθεια
δεν το έμαθα ποτέ