Θα ‘θελα να στηριχτώ στον εαυτό μου
και σ’ άλλον κανένα.
Θα ‘θελα να στηριχτώ, μα είμαι ξύλο
σπασμένο καιρό.
Έπεσα στη μοναξιά κι ένα χέρι εσύ
δε μου προσφέρεις.
Μ’ έριξες μες στη φωτιά μα δεν καίγομαι
έτσι απλά, έτσι απλά.
Δεν πεθαίνω έτσι εύκολα μάτια μου
είμαι όρθια, εδώ ζωντανή.
Συμπληρώνω εγώ τα κομμάτια μου
απ’ τους φόβους μου πιο δυνατή.
Δεν πεθαίνω έτσι εύκολα μάτια μου
μες στις στάχτες μου βρίσκω Θεό.
Συμπληρώνω εγώ τα κομμάτια μου
και είμαι ήρωας του εαυτού μου εγώ.
Θα ‘θελα να στηριχτώ στον εαυτό μου
και σ’ άλλον κανένα.
Θα ‘θελα να στηριχτώ, μα είμαι ξύλο
σπασμένο καιρό.
Μα δεν πεθαίνω έτσι εύκολα μάτια μου
είμαι όρθια, εδώ ζωντανή.
Συμπληρώνω εγώ τα κομμάτια μου
απ’ τους φόβους μου πιο δυνατή.
Δεν πεθαίνω έτσι εύκολα μάτια μου
μες στις στάχτες μου βρίσκω Θεό.
Συμπληρώνω εγώ τα κομμάτια μου
και είμαι ήρωας του εαυτού μου εγώ.
Δεν πεθαίνω έτσι εύκολα μάτια μου.
Συμπληρώνω εγώ τα κομμάτια μου.
Δεν πεθαίνω έτσι εύκολα μάτια μου
κι είμαι όρθια, εδώ ζωντανή.
Συμπληρώνω εγώ τα κομμάτια μου
απ’ τους φόβους μου πιο δυνατή.
Δεν πεθαίνω έτσι εύκολα μάτια μου
μες στις στάχτες μου βρίσκω Θεό.
Συμπληρώνω εγώ τα κομμάτια μου
και είμαι ήρωας του εαυτού μου εγώ.