Μου φέρνεις μια άρρωστη για δώρο ζωή,
μα πριν προλάβεις να `ρθεις θα γυρίσω.
Μου φτάνει κάποτε που μες στη σιωπή,
μου φώναξες πως πριν γεράσω θα ζήσω.
Μου κάνεις νόημα για ένα φιλί,
μα πριν σκεφτείς να με φτύσεις θα σκύψω.
Ξεχνάς πως κάποτε εσύ ήσουν αυτή,
που φώναξέ πως πριν γεράσω θα ζήσω.
Και σου έφτασε μόνο μια σάλιου σταγόνα
για ν’ αρχίσεις με λέξεις όσα εγώ δε θ’ αρχίσω ποτέ.