Δε μου φτάνει γη κι ουρανός του θεού ο πιστός
Δε μου λέει τίποτα πια του κόσμου η συντροφιά
Είναι κρίμα μου λέει ο τρελός, μα τι φταίει κι αυτός
Μόνο λόγια ακούω συχνά και ξεχνάω μετά
Εμπρός στην πόρτα φέρνουν νεκρό το μόνο μου αδελφό
Είναι λίγο για να πάει μπροστά η δικιά μου η σειρά
Μα εγώ δε θα κρυφτώ και θα γεννηθώ
Από αγάπες που φύγαν μακριά σε άλλα πουθενά