Στη Βαγδάτη και σ’ άλλους καιρούς
ο Θεός είχε τ’ άστρα φρουρούς.
Μια κατάρα τους νέους χτυπά
να τρελαίνονται όλοι απ’ αγάπη.
Στα χαρέμια σπαράζουν και κλαιν
και στους δρόμους μια λέξη δε λεν.
Κι η ζωή έχει γίνει μηδέν
για τον έρωτα πια, το σατράπη.
Μόνο οι άγγελοι που κλαίνε
και μιλούν για μας,
μόνο αυτοί καταλαβαίνουν
την αγάπη μας.
Στη Βαγδάτη σε χρόνια παλιά
που ’χαν γέρο κακό βασιλιά
από ζήλια ορκιζόταν φιλιά
σ’ όποιον όρκους ζητούσε κι αγάπη.
Στα χαρέμια σπαράζουν κορμιά
και οι έμποροι μετρούν τη ζημιά
που καημούς θα πουλούν κι ερημιά
για τον έρωτα πια, το σατράπη.
Μόνο οι άγγελοι που κλαίνε
και μιλούν για μας,
μόνο αυτοί καταλαβαίνουν
την αγάπη μας.