Άδειασε όλη μου η ζωή, θυμάμαι, σ’ ένα βράδυ
και σ’ ότι αγάπη θύμιζε, απλώθηκε σκοτάδι.
Στην αγκαλιά σου κρύφτηκε ο ήλιος, πριν νυκτώσει
και από τότε, μάτια μου, δεν έχει ξημερώσει.
Από το φως του φεγγαριού απόψε θέλω να πιαστείς
κι απ’ το παράθυρο να μπεις κρυφά στην κάμαρά μου.
Να ‘ταν παιχνίδι του μυαλού, σε λάθος όνειρο να ζω
κι όταν ξυπνήσω να σε βρω ξανά στην αγκαλιά μου.
Άδειασε όλη μου η ζωή θυμάμαι σ’ ένα βράδυ
τον έρωτά μας τύλιξε του πόνου το σκοτάδι.
Και θέλει πάντα η μοναξιά στον φόβο να με δίνει
σ’ άλλον, μου λέει, ουρανό αστέρι έχεις γίνει.
Από το φως του φεγγαριού απόψε θέλω να πιαστείς
κι απ’ το παράθυρο να μπεις κρυφά στην κάμαρά μου.
Να ‘ταν παιχνίδι του μυαλού, σε λάθος όνειρο να ζω
κι όταν ξυπνήσω να σε βρω ξανά στην αγκαλιά μου.