Έχω μέσ' στην καρδιά μου
κάτι και θα στο πω, πια δεν μπορώ,
γλυκιά τσαχπίνα απ' το Παγκράτι,
πως σ' αγαπώ τόσον καιρό.
Λιώνω με τα καμώματά σου,
μου έχεις πάρει το μυαλό,
τρελό με κάνει η ομορφιά σου,
πίστεψ' αλήθεια σου μιλώ.
Αχ Παγκρατιώτισσα, για σένα
έχω χτισμένη μια φωλιά,
χρυσή και μαργαριταρένια
και με σκαλώματα πολλά.