Τα μαξιλάρια μας τα δυο
θα πιάσω να τα κάψω,
θα τα πετάξω στη φωτιά
ίσως και σε ξεχάσω.
Γιατί είναι ποτισμένα
από τα δάκρυα μας
που κάθε βράδυ κλαίγαμε
και από φόβο λέγαμε
μήπως βρεθεί κανένας
και από ζήλεια σβήσει
τα τόσα όνειρα μας.
Τα μαξιλάρια μας τα δυο
θα πιάσω να τα κάψω,
θα τα πετάξω στη φωτιά
ίσως και σε ξεχάσω.
Τα μαξιλάρια μας τα δυο
που είχαμε στο κρεβάτι μας
κρύβουν χιλιάδες μυστικά
απ’ τη φτωχή αγάπη μας.
Γιατί είναι ποτισμένα
από τα δάκρυα μας
που κάθε βράδυ κλαίγαμε
και από φόβο λέγαμε
μήπως βρεθεί κανένας
και από ζήλεια σβήσει
τα τόσα όνειρα μας.
Τα μαξιλάρια μας τα δυο
θα πιάσω να τα κάψω,
θα τα πετάξω στη φωτιά
ίσως και σε ξεχάσω.